augustus 6, 2017
Stilte is meer dan de afwezigheid van woorden of geluid. Het is cocon, het is ruimte, leegte. Is soms gevangenis, dan weer bevrijding. Een jaar geleden starte ik met werken voor een nieuwe expositie die als thema “Stilte” had gekregen. Inmiddels had de expositie al volop bezig moeten zijn, en zou vandaag een bijzondere herdenkingsdag plaats hebben gevonden, maar het is nu leeg waar werk en ik hadden moeten zijn. De kunst van het weglaten, door het leven in praktijk gebracht.
De grote Stilte is voelbaar in alle delen van mijn leven, in sommige ben ik haar aan het doorbreken, in andere als voor het eerst aan het ontdekken. Het is nog nooit zo stil geweest in mij en iedere dag wordt het nog een beetje stiller. Tegelijkertijd vindt ik in die stilte een stem die er nooit eerder was. Dan gaat ineens mijn mond open in gezelschap of scheurt pen over papier en komen er dingen uit die ik nooit eerder heb kunnen en durven zeggen. Een openbaring voor mijzelf, een shock voor sommigen om mij heen.
De stilte als thema heeft mijn leven overgenomen en maakt zich voel- en zichtbaar in alles wat gebeurt. Ik luister, leer, heel, groei. Huil soms als zij zich voordoet als gemis. Maar bovenal geniet ik van al wat zij brengt en geef haar door in alles wat ik doe en, vooral nu, niet-doe. Soms zeggen woorden niet genoeg, soms moeten ze toch even gezegd, om daarna weer te verdwijnen en ruimte te maken voor wat werkelijk belangrijk is: meer Stilte. Ik denk met grote regelmaat over haar na, werk dagelijks met en aan haar. En dan doet ineens het zwijgen er weer toe.
FHHage
6 Augustus 2017
#Hiroshima, #Japanse vredesdag, #Herdenken