I’ll write when i have something to say
Of ik voor een speciale gelegenheid een heraldisch wapen kan ontwerpen voor zijn vrouw. Onderzoek had een familiewapen ergens in de middeleeuwen aan het licht gebracht wat aan een vrouwelijke voorouder behoorde en dit wilde zij graag in ere herstellen. Een mooie opdracht en een wens die ik al heel lang koesterde eens voor iemand…
Zijn met wat is, met de toestand in de wereld of je leven in het klein, het is iedere dag een nieuwe uitdaging, opnieuw dat proces.Soms lukt het, even zo vaak ook niet, dan stuit je op weerstand, op dat gevoel van ‘het is genoeg’, ik wil het niet (meer) weten’. Soms is ‘wat is’…
Het is tijd voor een dansje, gewoon even bewegen, lichaam en ziel verheffen, het gewicht van de wereld van me af laten glijden. In stilte in de kamer, zittend op de bank, springend door de ruimte, dansen kan altijd en overal. Vanavond doe ik het in stilte, gewoon, omdat het kan. Dans gerust even mee!…
Bloesemkind/Bloesemouder Op mijn eerdere stuk ‘Een naam voor verlies’, kwamen diep persoonlijke reacties, met even diepgevoelde vragen. Er is zoveel verdriet wat niemand ziet. Verlies van geliefden, verlies van mogelijkheden en kansen. Leegtes die niet vervuld raakten en wellicht nooit vervuld zullen raken, maar waar we namen voor zoeken. Woorden die uitdrukken wat dit verlies…
Wie een partner verliest is weduwe of weduwnaar, wie beide ouders verliest is wees, maar wie een kind verliest heeft niets om zich aan vast te houden. Iedereen begrijpt het verlies wat achter dat ene woord ‘weduwe’ of ‘wees’ ligt, maar hoe communiceer je het verlies van een kind?Hoe zwaar ook de deken van eenzaamheid…
Rouw kent vele gezichten, zo legde mijn psycholoog uit. Gek toch, hoe je bij anderen dat wel kunt zien en bij jezelf dan toch vast komt in het moeten voldoen aan verwachtingen en patronen. Rouw als verdriet, als huilen, als mensen vragen hoe het gaat volschieten en je tranen niet kunnen bedwingen. Dat is pas…
Daar het staat er. Zwart op wit. Letters op papier. ‘Dood’ is een hard woord, een harde grens en voelt als een harde staat van zijn. Dat komt door de dubbele ‘oo’ en de d’s die ze begrenzen. Als boekeinden. Twee OO’s, wielen die nergens meer heengaan, tot stilstand gebracht door een D en d…
Diep, diep onder de indruk. Ik ben geen grote fan van koningshuizen in het bijzonder, wel van traditie, geschiedenis, culturen en hun rituelen en vooral mensen. Er is een verschuiving op grote schaal aan de gang. Een tijdperk sluit af, een nieuwe begint. Een leven eindigt en daarmee begint haar geschiedenis en die geschiedenis creëren…
Denken over dood. Wiens dood?Mijn dood, zijn dood. De dood die hij stierf voor hij bij mij kwam. De dood die ik stierf voor ik bij haar kwam. De dood die wij beiden moeten overwinnen.Maar is dat zo?Waar kwam hij vandaan? Waar kwam ik vandaan? En waar gaan wij naar toe? Hij is mijn schaduw,…