maart 13, 2020
We dachten dat het niet kon, de wereld stopzetten en het roer omgooien. Klimaatveranderingen, ongelijkheid op alle niveaus, er is zoveel in de wereld waar verandering nodig is, wat om verandering schreeuwt. Het leven schreeuwt om verandering, brengt het overal waar we maar kijken.
We zijn omringd door verandering, iedere dag, ieder moment opnieuw. Ieder graspreitje wat zijn kopje boven de grond uitsteekt is verandering, ieder zaadje wat ondergronds ontspruit is verandering, iedere cel in ons lichaam die zich vernieuwd in de seconde dat je deze regel leest is verandering. Ieder moment, iedere windvlaag, iedere zonsopkomst en zonsondergang, iedere ademhaling is verandering, is het leven en deze wereld bezig zichzelf te vernieuwen.
Verandering komt in vele soorten en maten. Soms op persoonlijk niveau, soms op wereldschaal. Op dit moment waait een wind van verandering over de wereld in de vorm van een virus. Op allerlei plaatsen komt het leven tot stilstand of op zijn minst vertraagd het. Landen sluiten grenzen, evenementen worden afgezegd, mensen belanden in quarantaine, verplicht of uit eigen beweegredenen. Het leven raakt ontregeld op allerlei fronten en iedereen krijgt er op zijn eigen manier mee te maken. Hoe ermee om te gaan is de uitdaging voor ieder persoonlijk.
Kiezen we angst en paniek of zien we het als een uitdaging, nieuwe kansen op ons pad. Angst creëert meer angst, wijzende vingers, wantrouwen en zoeken naar iemand om onze angst op af te reageren. Maar we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Niemand is alleen verantwoordelijk en iedereen is verantwoordelijk: we zijn allemaal verantwoordelijk voor elkaar.
Helen doen we samen. Door de tijd die ons nu gegeven wordt te nemen om tot stilstand te komen. Om in die stilstand tot rust te komen en te kijken naar hoe we leven, hoe we omgaan met elkaar, de wereld en onszelf. Waar zit de liefde? Wat is werkelijk belangrijk? Hoeveel hebben we nodig? Wát hebben we werkelijk nodig? Hebben we die vakantie nodig? Die vliegreis? Die nieuwe jurk? Dat nieuwe speelgoed, die nieuwe auto? Of kan het ook anders, minder, beter voor de natuur, voor de wereld, voor onszelf, onze kinderen?
Wat kunnen we veranderen? Welke veranderingen op lange termijn kunnen we nu inzetten en een begin mee maken? Wat is werkelijk belangrijk?
Nu, op korte termijn en de langere?
Wat kan ik vandaag doen, nu de wereld om mij heen steeds meer tot stilstand komt? Jou vragen hoe het met je gaat. Maar echt! Ik vraag niet naar het standaard ‘goed’, omdat je denkt dat ik dat wil horen. Ik wil weten hoe het echt gaat, met jou, met de wereld, met ons!
Waar ben je bang voor? Wat zijn je dromen? Wat zou je willen zien in deze wereld? Wat kun jij doen om dit te brengen? Samen kunnen we de wereld helen. En optillen naar een hoger plan. Samen helen we onszelf en elkaar.
Ik wens iedereen heel veel kracht, wijsheid en liefde om de komende tijd goed door te komen. Je bent niet alleen!