maart 18, 2020
Nieuwe gewoontes hebben 30 dagen nodig om in te slijten en ‘gewoon’ te worden voor onze hersenen. In het begin is het zoeken, voel je warrig, vergeet je het, wordt je opstandig en dwars, maar na een tijdje merk je dat het makkelijker wordt. Als je volhoud slijt het in als een veel gelopen wandelpad, wordt het deel van je systeem, je routine.
Nu de wereld steeds meer tot stilstand komt is het een goed moment om te kijken naar nieuwe routines. Het is een tijd van onrust en angst voor velen, maar als je er open voor kunt staan is het vooral een tijd van nieuwe kansen.
Er is al een hele tijd een verschuiving aan de gang, wij mensen, krijgen steeds meer door dat hoe we omgaan met de wereld, de natuur en daarmee ook onszelf niet goed is. Burn-outs, ziekten, bomenkap, watervervuiling, we staan er niet goed voor met zijn allen.
Dit is onze kans om er iets aan te doen. Nieuwe gewoonten te creëren die dienstbaar zijn aan de wereld en de natuur. Wat Corona duidelijk maakt is hoezeer we de natuur nodig hebben, hoezeer we elkaar nodig hebben. Niemand is een eiland, niemand kan zonder een ander. Ook al worden we nu even terug geworpen op onze eigen eilandjes, in onze eigen huizen, we weten wel dat we anderen op hun eilandjes nodig hebben: mensen die de winkels bevoorraden en zorgen dat we ons eten en dagelijkse benodigdheden kunnen blijven halen, de mensen in de zorg die ervoor zorgen dat we hier met zijn allen zo gezond mogelijk door komen, mensen in het onderwijs die nu via computers hun lessen blijven geven, we horen de rijtjes dagelijks van al die mensen die ervoor zorgen dat, ook al valt het dagelijks sociale leven even stil, het systeem dat ervoor zorgt dat we kunnen overleven blijft bestaan.
Het is symbolisch dat het ook het begin van de lente is. We worden als zaadjes teruggestopt in de grond om te kunnen ontkiemen in de stilte en rust die daarvoor nodig is. We krijgen de kans om straks als een nieuwe bloem te ontspruiten en weer op te bloeien. De tijd voor verandering is nu in deze stilte.
Hoe ga jij groeien? Wat wil je veranderen in je leven, welke dingen wil je anders doen dan je tot nu toe deed? Neem de tijd om even stil te staan, bij de onrust, de angst, voel waar het zit, in je buik, je hoofd, je huid? Hoe voelt het, wat zegt die onrust je? Wat wil jij ertegen zeggen dat het tot rust komen kan?
En voel dan verder, wat zit erachter? Waar zitten je wensen, je dromen, die onvervulde verlangens? Wat zeggen die je? Wat kun jij nu doen om ze een stukje meer ruimte te geven, ze mogen er zijn na al die tijd weggedrukt en ontkent te zijn geworden. Want daar in die wens, dat diepe, onvervulde verlangen, ligt het zaadje wat je nu kunt bewateren met rust, liefde en aandacht, zodat het straks tot bloei kan komen en je leven een nieuwe richting kan geven die je altijd al wilde.
Ik wens je liefde, rust en stilte om te kunnen luisteren naar de vogeltjes die fluiten, het kabbelen van het water en het zachte gefluister van je ziel die je laat weten welke kant jij op wilt groeien.
Groei! In liefde,
Eric