augustus 15, 2020
‘Hier en nu’. We mediteren en doen van alles om ‘in het hier en nu te zijn’, Tegelijkertijd gooien we constant haakjes uit naar de toekomst. ‘Morgen gaan we ‘dit’ doen’, ‘Volgende week gaan we naar dat feest, naar die vrienden, dat restaurant, die vakantiebestemming’. Als dat niet doorgaat, gooien we een haakje uit naar weer een volgend iets waar we ons aan vasthouden om naar uit te kijken. En als we niet ergens naar uitkijken, zijn we wel ergens bang voor. ‘O, als dat maar niet gebeurt, of dit of zus of zo.’ We leven een trapeze-act waarin we constant van de ene hogelucht act naar de volgende slingeren, zonder ooit voet aan de grond te zetten of een moment stil te staan.
Vandaag zit ik alweer 8 dagen in ‘Quarantijd’. Quarantijd is net als etenstijd en bedtijd, tijd met een functie. Vorige week werd ik weer ziek. Corona of niet, er was koorts mee gemoeid, verkoudheid, benauwdheid, reuk- en smaakverlies en allerlei andere vage klachten, kortom: Quarantijd. Tijd gereserveerd voor quarantaine. Niet voor ziek zijn, maar voor herstel en beter worden. Het is maar hoe je het bekijkt, toch?
Vandaag gooi ik geen haakjes uit. Niet naar de toekomst, niet naar het verleden. Vandaag kijk ik naar het hier en nu. Wat is er nu wat ik kan doen, waar ik me mee bezig kan houden? Wat is het enige dat er werkelijk is? Ik luister naar het leven op straat, lees, kijk docu’s die me inspireren, knuffel met mijn hondje, schrijf wat me te binnen valt en rust. En als het even kan slaap ik wat. Ook dit is ‘Leven’. Het is geen ‘wachttijd’, geen ‘rust- of hersteltijd’, geen ‘quarantijd’, het is leven in het hier en nu met alles wat er is, zoals het is. En dat geeft rust.
X